Pijn in de palliatieve geneeskunde
Mensen die de diagnose kanker kregen lijden vaak pijn. Op het ogenblik van de diagnose is dit bij 30-40% van de patiënten het geval, bij 40-70% tijdens de behandeling, bij 70-90% van de patiënten met gevorderde of metastatische ziekte maar ook bij ongeveer 33% van diegenen die genezen of in remissie werden verklaard.
Naast kanker gaan ook verschillende andere terminale aandoeningen gepaard met pijn, zoals AIDS: 40-80%, ALS: 60-70%, multipele sclerose: 50-60%, hartfalen: 41%, COPD: 68% en terminale nierinsufficiëntie 40%.
Op elk van deze tijdstippen wordt een adequate pijnbehandeling voorzien.
Soms brengt lokale toepassing van warmte of koude of een eenvoudige pijnstiller als paracetamol voldoende comfort.
De kankerbehandeling op zich kan pijn veroorzaken maar uiteindelijk ook leiden tot het verminderen van de pijn. Denk maar aan de chemo- of immunotherapie en de heelkundige benadering van sommige tumoren.
Optimale controle van chronische kankerpijn hangt af van het begrijpen van de onderliggende pathofysiologische mechanismen bv: nociceptief (somatisch/visceraal) 65-68%, neuropathisch 8-9% of gemengd 23-27%.
Gezien de mogelijke complexiteit van het pijnprobleem is het steeds raadzaam multidisciplinair te bespreken of een bepaalde behandeling zinvol en/of wenselijk is.
Pijnspecialisten/algologen hebben hierin een belangrijke stem en kunnen waar nodig ook interventionele behandelingen uitvoeren om pijn te verlichten.
Palliatieve geneeskunde
Palliatieve zorg is totaalzorg voor patiënten en naasten die te maken
hebben met een levensbedreigende aandoening. Deze totaalzorg is gericht
op het verhogen van de kwaliteit van leven .